Αρχεία Εμφανιστηρίου: Περιορισμένη Αθήνα — Δεκέμβριος 2020
Καθώς καθάριζα σκονισμένα κουτιά αρνητικών στις προστατευτικές τους θήκες και φωτογραφικές εκτυπώσεις σε παλιό χαρτί Ilford στο εμφανιστήριο μου στην Αθήνα, έμεινα σιωπηλός για ένα λεπτό, αποκαλύπτοντας τις φωτογραφίες μου από τη εποχή της πανδημίας, απ’τα χειρότερα σημεία της. Θυμήθηκα πόσο ακραίες ήταν οι εποχές των περιορισμών που ζήσαμε. Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να βγει στο φως πόσο περίεργοι, αν και απαραίτητοι, οι περιορισμοί που τέθηκαν στην καθημερινή μας ύπαρξη ήταν.
Είχα αποφασίσει μια συννεφιασμένη μέρα του Δεκεμβρίου 2020, όταν εξακολουθούσαν να ισχύουν αυστηροί περιορισμοί στις προσωπικές μετακινήσεις εκτός κατοικίας, να πάρω την μαύρη Olympus OM-2 να την φορτώσω με ένα ρολό παλιού Ilford FP4, να το σπρώξω στα 400 ISO(αν η μνήμη εξυπηρετεί) με σκοπό την καταγραφή μιας διαδρομής απο το μετρό Ελληνικού μέχρι το κέντρο και την αγαπημένη μου Ακρόπολη.
Επέστρεψα στο σπίτι, εμφάνισα τα αρνητικά, τα άφησα να στεγνώσουν, εκτύπωσα μερικά, μετά ψηφιοποίησα όλα τα αρνητικά της ημέρας — και δέσμευσα τόσο τα ψηφιακά όσο και τα αναλογικά προϊόντα στα κουτιά τους. Οι παρακάτω εικόνες υπηρετούν ως “χρονοκάψουλα” εκείνης της οδυνηρής εποχής.
Εδώ είναι αυτές οι εικόνες, χωρίς βερνίκι, χωρίς επεξεργασία και σε χρονολογική σειρά.
“Τότε συνειδητοποίησα πως έφτανε για έναν άνθρωπο μία και μοναδική μέρα ζωής για να μπορέσει χωρίς δυσκολία να ζήσει εκατό χρόνια στη φυλακή. Θα είχε αρκετές αναμνήσεις για να μη νιώθει ανία”
— Αλμπέρ Καμύ, Ο Ξένος
